Tekst en foto’s Harry van Dijk
Na het optreden van Simon & Garfunkel liet ik al doorschemeren uit te kijken naar het verhaal en de muziek van Crosby, Stills & Nash. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat ik met de nodige verwachtingen in de Bartholomeuskerk kom. Bij binnenkomst staan de artiesten Adrie Huissoon, Geert Vlietstra en Rob van Adrichem te springen en zwaaien bij het door geluidsman Richard Zwinkels beheerde podium. Als ik hen vraag wat ze aan het doen zijn is het eenvoudige antwoord: “Opwarmen!” Omdat ik van buiten kom, heb ik het niet in de gaten, maar het is behoorlijk fris in de kerk. In het openingswoord verontschuldigt Koos Verbeek zich voor de temperatuur, de kachel is niet op de juiste tijd opgestart.
In 1968 komen David Crosby (uit de groep Birds), Stephen Stills (ex-Buffalo Springfield} en Graham Nash (uit The Hollies gestapt) bij toeval samen op een feestje in een tuin. Er wordt wat gezongen en de stemmen klinken zo harmonieus dat dit resulteert in het eerste album in 1969: “Crosby, Stills & Nash”. Op hun eerste concert wordt Neil Young (oude bekende uit Buffalo Springfield) gevraagd de band te vergezellen. Het publiek daar krijgt te horen dat de band de volgende dag moet optreden in een plaatsje dat zij niet kennen. Dat, weten wij nu, is het beroemde Woodstock-festival. In 1970 maken de vier mannen een van de meest bekende albums van die tijd: Déjà Vu met een oplage van meer dan 8 miljoen. Als Adrie vraagt wie dit album thuis heeft gaan de vingers van drie kwart van de bezoekers de lucht in. Dit laat natuurlijk ook de leeftijd van het publiek zien. Nu moet ik zeggen dat mijn beide zoons (in de veertig) ook behoorlijk enthousiast zijn voor deze muziek en het genre uit de jaren ‘60 van de vorige eeuw.
‘Moet niet té gezellig worden’
Op het podium hebben de mannen het goed naar hun zin. De kou is verdreven door de langzaam opgewarmde ketel, maar ook door het enthousiasme van artiesten en publiek. Als ik in de pauze Adrie vraag of het naar zijn zin gaat, vertelt hij dat het niet te gezellig moet worden op het podium, omdat zij de taak hebben het publiek te vermaken. Ik geloof niet dat de mensen in de kerk last hebben van een enthousiast, met humor gebracht optreden. De samenwerking van CSN(Y) is succesvol maar ook broos, onenigheid is troef bij de mannen. Ze zijn het vaak niet met elkaar eens en ook het drugsgebruik zorgt dat er steeds weer gekozen wordt voor solowerk. Ook in de liefde gaat het niet altijd over rozen. Bekend zijn de relaties van Stills met Judy Collins en van Nash met Joni Mitchell. Overigens beide tot mislukken gedoemd.
Reacties na optreden zeer positief
Als Adrie, Geert en Rob hun laatste nummer gezongen hebben en afscheid willen nemen wordt er uit de zaal geroepen:”Our House, …….Our House”. Lachend gaan de drie weer zitten. Adrie: “dit is ingecalculeerd”. Het ontstaan van dit lied kent zijn eigen verhaal. Nash zou met Joni van een optreden naar huis zijn gereden. Onderweg doen zij een antiekzaakje aan waar Joni een oude vaas op de kop tikt. Bij thuiskomst vraagt Graham Joni buiten bloemen te gaan plukken voor de vaas. Tijdens het plukken schreef Nash het nummer Our House. Met nog enkele bekende nummers wordt de avond echt afgesloten. Het was een geweldige avond, waarbij de vertolkers van CSN een heel harmonieuze weergave van Crosby Stills & Nash de Bartholomeus instuurden. De reacties na het optreden waren zeer positief. De artiesten en de ongeveer 250 bezoekers genoten volop. Uit betrouwbare bronnen vernam ik dat de mannen al weer bezig zijn met een nieuw programma van tijdgenoten van CSN. Ik kan niet wachten!
