Door Harry van Dijk
Zondag 4 september: de zon schijnt zoals we er aan gewend geraakt zijn. Met mijn vrouw fiets ik naar Wateringen; zij exposeert in de Molen bij haar neef in de Open Atelierroute Wateringen-Kwintsheul. Ik sprak af er om half elf koffie te drinken. Met appeltaart door Dianne voor haar neef gemaakt. Zij wéét dat hij niet van zoetigheid houdt, maar zo vriendelijk speciaal slagroom te kloppen. Ik liet het mij goed smaken.
Na een paar fotootjes maken wilde ik terug naar Poeldijk. Er was niet zo veel ruchtbaarheid aan gegeven, maar ik was nieuwsgierig naar het resultaat van de inzet door Jos van Dijk voor een festivalletje. Zouden er mensen op af komen met een Podium Westland en Atelierroute in de buurt? Ach, dacht ik, het maakt me ook niet zo veel uit. Als het maar gezellig is!
‘Eerst foto’s maken reünie klas 1962’
Ik wilde net de deur uit stappen en kreeg een mailtje van Cees Heskes. Hij wilde de foto’s van de reünie van zijn Bartholomeusklas van de vorige dag ophalen. Dus vijf minuten gewacht en hem tevreden zien wegfietsen. Was trouwens een heel geslaagde bijeenkomst bij Jan van der Knaap aan de Nieuweweg. Terug naar het dorp. Pas aan het eind van de Nieuwstraat drongen klanken van een dweilbandje door. Dat klonk bekend alsof het nooit weg was geweest. Op de Jan Barendselaan, slikken: geen muziekbedrijvigheid, alleen snorrende auto’s! Aangekomen in de Voorstraat viel het aantal bezoekers me wat tegen. Ik troostte mij met de gedachte, dat ook bij Rondje Poeldijk de mensen wat later toestroomden.
Overal toeschouwers met lol
Al wandelend langs de podia, kreeg ik het steeds beter naar mijn zin. Het was geen massa, maar ik zag overal toeschouwers die lol hadden. Mensen, rustig genietend van muziek op een bankje of stoeprandje. De allerkleinsten op de arm van ouders of opa en oma; wat oudere jeugd had plezier met stoepkrijt. Ja, ook dát is de sfeer van een dorpsfeest. Opvallend was het aantal scootmobielen op het festivalterrein. Toen ik een van hen vroeg hoe hij het vond, antwoordde hij: “Veel te hard die herrie!”. Zijn grijns was zo breed dat ik die opmerking als ‘niet serieus’ naast mij neer legde.
‘Sfeervol en niet massaal’
Natuurlijk wilde ik weten of ik de enige was die een goed gevoel over dit dorpsfeestje had. Ik kreeg alleen positieve antwoorden. “Het was sfeervol, niet massaal, je kon lekker wat drinken en eten en ook de zon liet zich heerlijk voelen”. Al met al een geslaagd feestje met dweilorkestjes afgewisseld met popbandjes. Misschien jammer dat een centraal afsluiten van de dag op het pleintje in de Voorstraat, wat de mist in ging. Aan Jos lag het niet. Hij probeerde op zijn fiets muzikanten die kant op te drijven. Al met al een groot compliment voor de organisatie; ik weet dat die niet uit één persoon bestond. Top mannen, op naar een vervolg. Ik genoot van alle muziek en hoorde geen wanklank! (Foto’s Harry van Dijk en Willem de Bruijn)
