Tekst en foto Harry van Dijk
Bijna iedereen weet dat in de dagen voor Pasen de Mattheuspassion op vele plaatsen wordt vertolkt. Ik ben ik altijd weer onder de indruk van deze gedramatiseerde muziek. In de convocatie las ik dat ‘Seven’ gaat over de zeven laatste woorden van Christus voordat hij stierf aan het kruis. Daar is prachtige muziek over geschreven door componisten, vroeger en nu. Ik ben dus benieuwd naar wat ik voorgeschoteld krijg. Ben wat laat, moet mij staande houden voor een rij van zo’n 90 zangers, die net de pastorie verlaat om zich op te stellen achter in de Poeldijkse Bartholomeuskerk. Gelukkig ontloop ik verder oponthoud en ga direct naar het koor boven voor wat overzichtsfoto’s. Het valt mij op dat er behoorlijk animo is voor dit concert; later hoor ik dat er meer dan 400 belangstellenden een kaartje kochten.
‘Indrukwekkend zuiver en helder’
Ik hoor de eerste klanken van het ensemble van het Residentie Orkest geleid door dirigent Rick Schoonbeek. Rick leidt al jaren en was dirigent van Dario Fo, Ondernemers in de Kunst. Het ensemble telt twee trompetten, twee hoorns. bastrombone en schitterende harp. Dan klinkt de stem van sopraan Maartje Rammeloo vanachter het ensemble. Indrukwekkend zuiver en helder boeit zij met haar stem de hele avond de toeschouwers. Het geheel wordt door een Vlaamse acteur, David Geysen, aan elkaar gepraat. Hij doet zich voor als een visser die het Lijdensverhaal van nabij meemaakte. Na de proloog van César Franck volgen het eerste woord (“Vader vergeef het hen want ze weten niet wat ze doen”) van Théodore Dubois, het tweede (“Laudate Dominum”) van Wolfgang Amadeus Mozart en het derde (“Close every Door”) van Andrew Lloyd Webber. Dan een intermezzo (Ordi et Amo = ik haat en bemin) van Carl Orff. Het vierde woord (“Mijn God, waarom hebt gij mij verlaten?”) van César Franck. Het vijfde (“O hoofd vol bloed en wonden”) van Johann Sebastiaan Bach wordt niet gezongen als in de Mattheus, maar instrumentaal gespeeld. Het zesde (“Ave Verum”) van Edward Elgar) wordt gevolgd door een intermezzo (“Bij wie kan ik terecht?”) van Alec Wilder.
‘Onder de indruk van andere vorm Passie’
Na het laatste woord (“Het is volbracht”) van Joseph Haydn een slotlied (“Agnus Dei”) van Max Reger. Dan de epiloog (“Laten we opnieuw beginnen”) van John Rutter met als boodschap dat hoe beroerd het er in de wereld ook aan toe gaat, er altijd hoop moet zijn. Wíj kunnen de wereld een beetje beter maken, dát hebben wij in de hand. Ik zie veel mensen tevreden naar huis gaan. Ook ik ben onder de indruk van deze andere vorm van de Passie. Hulde aan koor, dirigent, solosopraan, ensemble, verteller, (licht-)techniek en organisatie door de Stichting Bij Barth.
